Postoje dve podvrste lavova: afrički lav i azijski lav. Novija istraživanja pokazuju da su lavovi iz Azije i zapadne i centralne Afrike bliže povezani jedni sa drugima nego sa lavovima iz istočne i južne Afrike. Ove dve glavne podele lavova nisu homogene jer postoji genetska podela unutar svake, sa više genetskih varijacija.
Afrički lav je veoma mišićav i njegovo telo je “dizajnirano” za snagu i kratak nalet velike brzine. Ramena i prednje šape su posebno masivne i moćne što omogućavaju lavovima da se bore i savladaju veliki plen.
Divlja mačka afrički lav ima jednolično smeđu dlaku, koja se stapa sa travnatim pokrivačem u savani. Postoje neke lokalne varijacije od bledo žućkaste ili smeđe do svetlosive. Leucizam, koji se odlikuje lava sa belim krznom, ali i sa pigmentisanim očima i kožom, zabeležen je samo u Nacionalnom parku Kruger u Južnoj Africi.
Mužjaci imaju čupave repove i grive, koje variraju od prilično retke dlake u toplim i vlažnim predelima do veoma impresivnih griva u blažoj klimi. Funkcije grive su da privlače ženke za parenje. Mladi lavovi imaju ružičaste nosove koji postaju progresivno išarani crnim tačkama kako sazrevaju. Do pete ili šeste godine oko 60% njuške je crno.
Afrički lav je uglavnom noćna životinja i beskrupulozno ubija preko 95% svog plena noću. Lavovi provode veliki deo dana i noći odmarajući se i obično su aktivni četiri do šest sati dnevno. Lav je najdruštvenija od svih vrsta divljih mačaka, živi u složenim društvenim sistemima. Čini se da među njima postoji složena podela rada.
