Današnji tekst o divljim mačkama posvećujemo gepardu, netipičnom članu porodice mačaka koji je jedinstven po svojoj brzini, dok mu nedostaje sposobnost penjanja. Kao takav, smešten je u sopstveni rod – Acinonyx. Gepard je najbrža kopnena životinja koja postiže brzinu između 112 i 120 kilometara na kraćim razdaljinama do 460 metara, a ima sposobnost da se ubrza od nule do 110 kilometara na čas za tri sekunde, što je brže od većine trkačkih automobila. Gepard naseljava veći deo afričkog kontinenta i mali deo jugozapadne Azije, tačnije Irana.
Njegove karakteristike su vitko telo sa dugim nogama i tupim kandžama koje se ne mogu uvući. Grubo, kratko krzno smeđe boje sa okruglim crnim mrljama daje mu neku vrstu kamuflaže prilikom lova. Rep mu se obično završava gustim belim čuperkom. Upečatljive su crne šare u obliku suza koje klize, i protežu se od uglova očiju preko bočnih strana nosa do usta. Zanimljivo je i to da gepardi mogu da predu kao domaće mace, ali ne i da riču.
Odrasla jedinka teži od 40 do 65 kilograma. Mužjaci su nešto krupniji od ženki, sa malo većim glavama. Međutim, ne postoje velike varijacije u veličini, pa je teško razlikovati mužjaka i ženku samo po izgledu.
Neki gepardi imaju retku mutaciju krzna, sa tamnijim, većim, spojenim mrljava, i poznati su kao “kraljevski gepardi”. Nekad se smatralo da je to posebna podvrsta, međutim ispostavilo se da je samo mutacija afričkog leoparda.
Postoji pet priznatih podvrsta geparda: azijski gepard, zapadnafrički ili saharski gepard, centralnoafrički ili sudanski gepard, južnoafrički ili namibijski gepard i istočnoafrički ili tanzanijski gepard. Najbliži srodnici geparda su pume i jaguarundi, i svo zajedno čine rod puma.
Gepardi žive na otvorenim i prostranim staništima gde postoji obilje plena, u polupustinjama i savanama. Ugrožena su vrsta, a od svih ostalih mačaka, najmanje je prilagodljiv na različite okoline. Gepard je ranije bio masovno lovljen zbog krzna, dok je danas ugrožen zbog gubitka staništa i životinja koje lovi.
