Palasova mačka ili manul (Otocolobus manul) je mala divlja mačka sa dugim i gustim svetlosivim krznom. Ime je dobila po nemačkom naučniku Peteru Palasu koji je otkrio u 18. veku na obali Kaspijskog jezera. Prepoznatljiva je po zaobljenim ušima koje su postavljene nisko sa strane glave i dugom raskošnom repu.
Sposobna je da se dobro kamuflira i prilagođena je hladnoj kontinentalnoj klimi sa malo padavina i širokim rasponom temperatura. Do danas je zabeležena na velikom području – u Azerbejdžanu, Avganistanu, Indiji, Iranu, Jermeniji, Kazahstanu, Kini, Kirgistanu, Mongoliji, Pakistanu, Rusiji, Tadžikistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu.
Pronalazi skloništa u pukotinama stena i jazbinama, a naseljava planinske travnjake i područje bogato šibljem. Dužina Palasove mačke kreće se od 46 do 65 centimetara, bez repa. Njeno krzno je najčešće svetlosivo sa bledo žućkastim ili žućkasto-crvenkastim nijansama, dok vrh dlake može biti bele ili crne boje.
Palasova mačka ili manul živi usamljeničkim životom. Krepuskularne su životinje između maja i avgusta, što znači da su aktivne posle zore i pre sumraka, dok su danju aktivne od septembra do novembra.
Ova vrsta divlje mačke je na nižem stepenu opasnosti od izumiranja i smatra se skoro ugroženim taksonom. Vrsta je upisana na međunarodnu i rusku crvenu listu. Sudeći prema raspoloživim podacima, populacija Palasove mačke se smanjuje.
U Kini, Mongoliji i Rusiji, Palasova mačka se nekada lovila zbog krzna. U Kini i bivšem Sovjetskom Savezu, lov na ovu vrstu smanjio se 1970-ih, kad je postala zaštićena. Ugrožene su i zbog postavljanja zamaka za male sisare, i mera suzbijanja glodara i zatrovanog plena.
